CEA (Collie Eye Anomaly). Jest to choroba uwarunkowana w prosty sposób recesywny, to znaczy, że pies, żeby zachorować musi mieć dwie wadliwe kopie genu (jedną dostał od mamy a drugą od taty). Pies, który ma jedną wadliwą kopię sam jest zdrowy, ale jako nosiciel może przekazywać chorobę potomstwu. Zwykłe badanie okulistyczne pozwala zidentyfikować tylko psy chore, ale nie nosicieli. Ponadto jego mankamentem jest to, że trzeba je wykonywać u młodych szczeniąt (5-8 tygodni). Potem choroba może wejść w stan ukrycia (jeśli zmiany chorobowe dotyczą tylko siatkówki oka, to pigment na dnie oka może je u starszego psa zamaskować).

Natomiast badania genetyczne pozwalają stwierdzić w każdym wieku czy pies jest

chory (MUTANT/MUTANT),

nosicielem (NORMAL/MUTANT)

czy zdrowy (NORMAL/NORMAL).

Co więcej, jeśli mamy dwa przebadane psy o wyniku NORMAL/NORMAL, wiemy, że napewno ich potomstwo będzie zdrowe i nie będzie nosicielami CEA. Jeśli mamy zidentyfikowanego nosiciela, nie musimy go koniecznie wycofywać z hodowli – wystarczy dobrać mu partnera, który nie jest nosicielem, a napewno żadne z ich potomstwa nie zachoruje (jednak statystycznie połowa będzie nosicielami). Oczywiście nosiciel powinien być używany w hodowli rozsądnie, aby nie rozprzestrzeniać zbytnio choroby w populacji. Jeśli jednak jest to pies wartościowy pod innymi względami, nie trzeba go od razu skreślać jako psa hodowlanego.

Strona opracowana przez Urszulę Charytonik